آزاد که شوم
روی بام خانه ی رو به رویی
زندگی خواهم کرد
مثل همین کبوتر
که مدام جلو چشمانم
رهایی اش را به رخ میکشد
میبینی
قفس جغرافیای تخیلم را عوض کرده
گاهی فراموش میکنم
تبری که در جنگل رها شده
دوباره درخت نمیشود